εκκλησια και κράτος

Αν κοιτάξουμε το θέμα ιστορικά, η ανάμιξη εκκλησιάς-κράτους γινόταν από την αρχή της ύπαρξης του βυζαντινού κράτους. Όμως αποδέκτης των παρεμβάσεων δεν ήταν το κράτος (όπως γίνεται σήμερα με Χρυσοστομους, Ανθιμους κλπ )αλλά η ίδια η εκκλησία ...

Με τον ερχομό της τουρκοκρατίας, η εκκλησία και ο όλος μηχανισμός της, χρησιμοποιήθηκε από τους κυβερνώντες για καλύτερο έλεγχο των υποταγμένων πληθυσμών και έτσι ξαφνικά η εκκλησία βρέθηκε να έχει κυβερνητικές ευθύνες. Όντας άνθρωποι, οι τότε ιεράρχες είχαν τις δικές τους εκτιμήσεις ( καλές ή κακές ) όσον αφορούσε το πότε θα ελευθερώνονταν και τι έπρεπε να κάνουν για αυτό.

Οι εκατονταετίες ιστορίας της εκκλησιάς έχουν το βάρος τους στην συμπεριφορά της.

Αλλά ας σκεφτούμε για λίγο τους τραγουδιστές, ηθοποιούς, αθλητές, σκηνοθέτες και άλλους που είναι σημαντικά πρόσωπα (καλώς η κακώς ) της κοινωνίας μας. Τι θέση πρέπει να πάρουμε για αυτούς ;
Μήπως η κατάσταση που έχουμε φτάσει όσο αφόρα την αποθέωση τους και ο εναγκαλισμός κάθε λέξης και φράσης τους διαφέρει από τον απόλυτη (υποτίθεται) αφοσίωση των γιαγιάδων στα λεγόμενα των ιερών πατέρων;

Προσωπικά πιστεύω πως όχι. Η εκκλησία <> ( τι απαίσια λέξη, αφαιρει κάθε έννοια βούλησης από τον ελεγχόμενο ) άτομα, όπως ελέγχει ο κάθε κοινωνικός παράγοντας ˙ άρα ως προς τι οι επικρίσεις όσο αφόρα την εκκλησία και όχι ως προς οποιονδήποτε άλλο ;
Αυτό που πρέπει να επικρίνουμε είναι η χρήση των τεράστιων πόρων που αποκόμισε κατά την διάρκεια αυτών των εκατονταετιών που αναφέραμε πιο πάνω. Ναι, δικαιούται να εκφέρει απόψεις σχετικά με οποιοδήποτε θέμα προβληματίζει την κοινωνία μας ( όπως δικαιούται ο οποιοσδήποτε να εκφέρει άποψη για οτιδήποτε βλέπει γύρω του ) όμως σίγουρα δεν μπορεί να κάνει κατάχρηση αυτών που της εμπιστεύτηκαν για να προπαγανδίζει τις αντιθέσεις της προς οτιδήποτε ˙ αυτοί οι πόροι ανήκουν αποκλειστικά στο φιλανθρωπικό έργο της εκκλησιάς .

Ο οποιοσδήποτε εντάσσει τον εαυτό του σε μια κοινωνία εντάσσει τον εαυτό του σε ένα αέναο αγώνα για την καλυτέρευση της και η κοινωνία θα πάει μπροστά μόνο όταν τα άτομα που την απαρτίζουν λάβουν μέρος σε αυτό τον αγώνα όπως μπορούν.